Vrijwilligers

Als vrijwilligers ben je van grote waarde

Na hersenletsel ineens niet meer of moeilijk kunnen praten…  ‘Je voelt je gevangen’ is een uitspraak van mensen die het meemaken. In de afasie-ateliers kunnen mensen met afasie zich uiten in beeld en de spreektaal even vergeten. Bekijk de prachtige resultaten.

Aandacht en tijd
Als gastheer of gastvrouw werk je op vrijwillige basis en ben je van grote toegevoegde waarde. Een hartelijk ontvangst, een lekker kopje thee, of hulp bij het parkeren van een rolstoel behoren tot jouw taken. Ze dragen bij aan een gezellige en ontspannen sfeer.

Omdat jij met hand- en spandiensten ondersteunt, heeft de kunstenaar alle aandacht voor de deelnemers. In het dagelijks leven schiet het geduld en de tijd voor een praatje met iemand met afasie er regelmatig bij in. In het atelier heb jij die aandacht en tijd wel.

Vertrouwensband
Vaak blijven deelnemers jaren lang in hun atelier komen. Ze ontwikkelen een eigen stijl van werken en binnen de (lotgenoten)groep ontstaat een vertrouwensband. Bij voorkeur ondersteun jij wekelijks zo’n vaste groep die je goed leert kennen, waardoor ook het onderling communiceren steeds makkelijker wordt.

Leuke uitjes
Het is leuk om te helpen bij het organiseren van tentoonstellingen. Samen kunstwerken uitzoeken, inlijsten, ophangen en een opening organiseren, zodat familie en vrienden het werk kunnen komen bewonderen. Dé manier voor onze deelnemers om hun omgeving te verrassen. Ook is het leuk wanneer naasten elkaar weer eens ongedwongen ontmoeten.

De ateliers organiseren ook uitjes. Zoals een etentje, een boottochtje of een uitstapje met deelnemers naar een museum ter inspiratie of een muziekvoorstelling.

Werkzaamheden

Altijd werk je samen met de kunstenaar die de deelnemers begeleidt. Natuurlijk word je ingewerkt door de coördinator of een andere vrijwilliger. Je werkzaamheden verschillen iets per atelier maar zijn onder andere:

  • Het ontvangen van de deelnemers.
  • Het verzorgen van koffie en thee.
  • Het nabellen van (rolstoel-)taxi’s.
  • Een boodschap doen.
  • De begeleidende kunstenaar assisteren.
  • Hulp bij jassen aan- en uitdoen of de WC-gang indien nodig.
  • Het atelier netjes achterlaten.
  • Helpen bij exposities en uitjes.
  • Extra aandacht voor deelnemers hebben.

Profiel

  • Met jouw hartelijkheid ben je van nature betrokken bij onze deelnemers.
  • Je spreekt goed Nederlands en hebt geduld, in verband met afasie.
  • Je bent fysiek en mentaal in goede conditie.
  • Je kunt je bescheiden en hulpvaardig opstellen, goed aanvoelen waar en wanneer je nodig bent en je kunt ook rust creëren.
  • Je bent zelfstandig én houdt van samenwerken.

Aanmelden

Heb je interesse en herken je jezelf in bijgaand profiel? Dan komen we graag met je in contact.

Kies voor welk afasie-atelier je zou willen werken en neem contact op met de coördinator van dát atelier.

Wat jij ervoor terugkrijgt

Een gezellige werkplek waar mooie kunstwerken worden gemaakt en /of tentoongesteld. Afasie is een ernstige aandoening, maar de sfeer in de ateliers is huiselijk en gezellig. Wanneer iedereen over het werk zit gebogen kun je een speld horen vallen, maar vaak wordt er ook gekletst en gelachen. Zoals de deelnemers zich door de tijd heen thuis gaan voelen, zo is het belangrijk dat jij dat ook voelt.

Regelmatig verzorgen ateliers workshops over hersenletsel en over het communiceren met mensen met afasie, een EHBO-les of een uitje voor het team.

Maak kennis met een aantal van onze vrijwilligers:

Karin

Karin is de vaste gastvrouw op de maandagmiddag in het atelier in Amsterdam.

‘Ik doe dit al elf jaar met plezier. Het is natuurlijk een zinvolle bezigheid, maar ik ontleen er zelf ook iets aan. Het houdt me van de straat, ik vind het gezellig en ik kan het goed vinden met Guy, de begeleidend kunstenaar. We hebben een heel erg leuke groep waarin veel interactie is.’

Joletta

Tijdens de open atelierroute liep ik bij Atelier Marline Fritzius naar binnen. Wat een bijzondere plek. De mensen, de sfeer, het werk.’

‘Als gepensioneerde tekendocent blijf ik geïnteresseerd in kunstonderwijs, maar nu ben ik met veel plezier vooral betrokken als vrijwilliger op invalbasis.’

Carel

Carel draait mee in het Amsterdamse atelier vanaf het prilste begin.

‘Mensen stellen vragen en vertellen verhalen die ik niet begrijp. En mijn vragen en antwoorden begrijpen zij soms niet. Het is veel gissen, en soms wordt er gevloekt uit frustratie. Maar ook wordt er gelachen en genoten van het onderlinge contact. Iedereen lijkt dan tevreden. Ook omdat je tijdens het schilderen “even die rotkwaal kunt vergeten”, zoals een deelnemer treffend zei.’